If there is a problem, there is solution
If there is no solution, problem does not exist
W dniach 17-20.11.2014r. ułani poddani zostali najważniejszemu w tym roku sprawdzeniu działania oraz przygotowania do realizacji zadań bojowych za pomocą ćwiczenia dowódczo – sztabowego wspomaganego komputerowo, z wykorzystaniem systemu komputerowego JCATS. System ten pozwala na odwzorowanie dosłownie wszystkiego w ramach współczesnego środowiska walki. Podczas tworzenia ćwiczenia oraz realizacji postawionych zadań, ćwiczącego dowódcę ogranicza wyłącznie jego wyobraźnia.
no images were found
If there is a problem, there is solution
If there is no solution, problem does not exist
W dniach 17-20.11.2014r. ułani poddani zostali najważniejszemu w tym roku sprawdzeniu działania oraz przygotowania do realizacji zadań bojowych za pomocą ćwiczenia dowódczo – sztabowego wspomaganego komputerowo, z wykorzystaniem systemu komputerowego JCATS. System ten pozwala na odwzorowanie dosłownie wszystkiego w ramach współczesnego środowiska walki. Podczas tworzenia ćwiczenia oraz realizacji postawionych zadań, ćwiczącego dowódcę ogranicza wyłącznie jego wyobraźnia.
Ćwiczenie, pomimo dużej intensywności oraz faktu, że było to pierwsze ćwiczenie takiego rodzaju realizowane przez 15. batalion, przebiegło niezwykle sprawnie. Kompania dowodzenia wraz z kompanią logistyczną 15. batalionu otrzymały zarządzenie do organizacji stanowiska dowodzenia, w celu prawidłowego zabezpieczenia pracy dowódcy oraz sztabu 15. batalionu Ułanów Poznańskich. Kompania dowodzenia rozwinęła wszystkie elementy, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania stanowiska dowodzenia, między innymi organ dowodzenia, punkt żywienia, odpowiednie miejsce do spania w warunkach polowych oraz zabezpieczyła łączność pomiędzy wszystkimi komórkami.
Po otrzymaniu rozkazu bojowego do działania, sztab 15. batalionu rozpoczął realizację procesu dowodzenia, wypracowując, rozważając oraz porównując warianty działania i walki z przeciwnikiem. Zastępca dowódcy – mjr Krzysztof BUBEL, organizując pracę sztabu batalionu, po intensywnej pracy poszczególnych komórek, przedstawił i umożliwił dowódcy wybór wariantu działania. Zadanie, jakie otrzymali, to prowadzenie natarcia z marszu oraz opanowanie obiektu pośredniego, a następnie opanowanie obiektu głównego.
Ćwiczenie rozpoczęło się Mini Ex-em, które miało na celu sprawdzenie działania systemu i gotowości do działania w ramach których pododdziały batalionu wykonywały marsz w systemie JCATS zapewniając możliwość interakcji ćwiczącego batalionu z przeciwnikiem.
Drugi dzień ćwiczenia był bardzo intensywny. Kierownictwo ćwiczenia, którym była 17. WBZ, zaplanowało intensywne działania przeciwnika (którego podgrywał 7bSKW/17WBZ), wymuszające na dowódcy Ułanów Poznańskich (tak samo jak w czasie II Wojny Światowej na jego wielkich historycznych poprzednikach) podejmowanie bardzo szybkich decyzji, od których zależało wykonanie zadania zleconego przez Dowódcę 17WBZ oraz zachowanie zdolności do działania wojsk własnych. Szybkość analizowania, podejmowania decyzji oraz mądrość dowódcy, wsparta ogromnym wysiłkiem jego sztabu, umożliwiła terminowe wykonanie natarcia oraz opanowanie obiektu pośredniego przy poniesieniu minimalnych strat nie przekraczających 12,6%, co w działaniach ofensywnych o tak dużej intensywności jest prawdziwym ewenementem i świadczy o właściwie przeprowadzonym procesie planowania. Drugiego dnia, po odtworzeniu zdolności bojowej, batalion w pełni sił, uzupełniony z zasobów plutonu zapasowego 15bUP i kompanii zapasowej 17WBZ, ruszył do natarcia na obiekt główny. Intensywność działań przeciwnika nie słabła, lecz nie przeszkodziło to Ułanom Poznańskim w wykonaniu zadania postawionego przed nimi przez Dowódcę 17WBZ. Zaplanowane działanie, w wyniku nieregularnych i zaskakujących działań przeciwnika, wymusiło całkowitą zmianę koncepcji prowadzenia natarcia oraz dostosowanie jej do rzeczywistego środowiska walki w jakim się toczyła. Doświadczenie wyniesione z treningów realizowanych w Brygadzie pozwoliło dowódcy 15bUP na podejmowanie właściwych decyzji i po raz kolejny dowiodły, że 15 batalion Ułanów Poznańskich (tak jak w minionych czasach ich wielcy poprzednicy – żołnierze Gen. Andersa) jest gotowy do prowadzenia walk w każdych warunkach i z każdym przeciwnikiem. Poniesione straty nieznacznie wzrosły, lecz w dalszym ciągu nie przekroczyły zakładanego wskaźnika – 14,5%, co jest wynikiem więcej niż zadowalającym i świadczy o odpowiednim planowaniu działań oraz, co ważniejsze, o ogromnej trosce o życie i zdrowie żołnierzy.
Ostatni dzień ćwiczenia poprzez opanowanie nakazanego obiektu przyniósł chwałę zwycięstwa. Wykonanie postawionego zadania pozwoliło na przekazanie odpowiedzialności 34BKPanc oraz odtworzenie zdolności bojowej. Ważnym elementem, które prowadzi do poszerzania wiedzy i doskonalenia umiejętności, było omówienie działalności oraz popełnionych błędów, których nigdy nie można uniknąć. Nie bez powodu Napoleon Bonaparte powiedział „Błędów nie popełnia ten, kto nic nie robi”.
Ćwiczenie z systemem JCATS jest jednym z najważniejszych elementów sprawdzenia zdolności bojowej pododdziału. System nie ma preferencji personalnych, bezwzględnie ocenia działanie, obiektywnie liczy potencjały i straty w przypadku kontaktu ogniowego, pozwala Dowódcy pełniącemu obowiązki Kierownika Ćwiczenia ocenić zasadność decyzji, natomiast ćwiczącemu Dowódcy podejmować je stosownie do zaistniałej sytuacji. Efekt tych decyzji jest natychmiast widoczny i można ocenić ich zasadność oraz przygotowanie dowódcy do dowodzenia pododdziałem.
Podczas ćwiczenia Gronostaj-14 3 batalion piechoty zmotoryzowanej im gen Andersa dzierżący tradycje „Dzieci Poznania” (15 Pułku Ułanów Poznańskich) udowodnił po raz kolejny, iż słowa Marszałka Piłsudzkiego: „Tam, gdzie byliście, byliście doskonali – historia lwią część zwycięstw przypisać wam musi. W tej dziedzinie jesteście najlepszym pułkiem, jaki znam, mówię wam to szczerze i otwarcie” są ponadczasowe i ciągle żywe w 15. batalionie Ułanów Poznańskich, którego żołnierze udowadniają to każdego dnia swojej służby.